Vorig jaar deed ik al mindfulness maar ik wil mijn klasgroep dit schooljaar een 'hulpmiddel' aanleren en meegeven dat hen op elk moment kan helpen, niet alleen als het moeilijk gaat maar ook als alles goed gaat.
Uit eigen ervaring weet ik dat je dat geduldig moet opbouwen, in alle vrijheid.
We proberen vanaf nu wekelijks zo'n momentje in te lassen.
Deze maand doe ik het nog samen met Lore, daarna ga ik zelf met mijn klasgroep aan de slag.
De reacties van de kinderen zijn alvast positief.
Een groot deel van hen ziet tamelijk ongeduldig uit naar ons volgende 'chillmomentje', een paar anderen zijn eerder afwachtend en twee kinderen bekijken het voorlopig liever van langs de zijlijn.
Da's allemaal ok. Ik laat hen vrij hierin.
Beiden hadden we niet verwacht dat dit zo snel ingang zou vinden bij hen.
Het motiveert ons nog meer om ermee door te gaan.
Misschien kan het in de toekomst ook af en toe samen met andere klassen...
Ook in de dagelijkse kring merk ik nu al grote veranderingen. De kinderen zijn stilaan opener aan het worden en enkele zeggen dat ze tijdens die momentjes 'eindelijk eens niet meer gestresseerd zijn' of 'piekeren over thuis'.
Ze ondervinden dat alle emoties ok zijn en er mogen zijn zolang je ze niet vasthoudt of anderen ermee in de problemen brengt, ze zichzelf mogen zijn en dat je er mag en kan over praten.
Als begeleider is het héél fijn om getuige te mogen zijn hiervan en hen verder op deze weg te mogen begeleiden.
Daar doe je het tenslotte toch voor?
Maaike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten